در جا هاي مختلف ايران ، مي شود بناهاي بلندي را پيدا کرد که پر از تزئينات جذاب و ديدني اند ، معماري درست و حسابي دارند و از طرفي تک و تنها افتاده اند.
از همان ابتداي ساخت شان بنايي مستقل بوده اند و ربطي به بنايي ديگر نداشته اند . همين قدر مي دانيم که از ميل ها در دوران باستان براي پيام رساني ، پست و راهنمايي راه ها استفاده مي شده ؛ هر چند تزئين هاي عالي آن ها جاي بحث درباره کاربردشان را باز مي گذارد.
مناره به معناي « محل نور »، اسم ديگري براي ميل هاي راهنما و پيام رساني است که با روشن کردن آتش بر بالاي آن ، مسير به مسافران نشان داده مي شده و همچنين با استفاده از پرتو هاي نور ، پيام هاي رمزي مثل تلگراف به مناطق دورتر فرستاده مي شده.
در واقع يک مناره ، نمونه اي با کاربرد بَعدي مورس و تلگراف است که با پوشاندن جلوي پرتو ها و سپس کنار بردن آن مانع ، پيامي رمزي را ارسال مي کرده اند . در ايران نزديک به سي ميل يا مناره منفرد وجود دارد .
بيشتر ميلهاي ايران متعلق به سده هاي چهارم تا ششم است و اين نمونه ها نسبت به مناره هاي ديگر از ويژگي هاي معماري بيشتري برخوردارند .
همگي ميل ها يک پلکان براي بالا رفتن دارند و بعضي هاشان هم ( مثل منار گار ) دو پلکان مارپيچي و کاملا مجزا دارند . در ورودي پلکان معمولا فاصله زيادي با سطح زمين دارد و دليلش هم اين است که هر کسي از آدم گرفته تا جانور ، راحت نتواند وارد آن شود .
لکلک هاي مهاجري که به خاطر بيماري از قافله عقب مانده اند ، در بعضي از مناره ها جاخوش مي کنند . آن ها با ساختن لانه اي روي مناره ها تا سال ديگر منتظر مي مانند .
ميل نادري فهرج به ارتفاع تقريبي چهل گز از آجر ساخته شده و تزئينات آجرکاري جالب توجهي دارد . اين ميل که براي راهنمايي کاروانيان بم و فهرج در مسير راه زاهدان - کرمان قرار گرفته ، گويا به دستور نادرشاه در سال هاي ????-???? ه . ق احداث شده است .
اطراف آن ريگزار بسيار خشکي است و تا کيلومترها اثري از آب و آباداني نيست . اين ميل در زمان سلجوقيان ساخته شده اما چون در زمان نادرشاه تعمير و بازسازي شده است ، به ميل نادري شهرت يافته است .