در شمال شهر سعدآباد دشتستان بوشهر رشته کوهي است که مشرف به رودخانه شاپور است . در ارتفاعات اين کوه تعدادي اطاق شبيه به غار هاي صخره‌ اي و حجاري‌ شده ديده مي ‌شود که يک مجموعه را تشکيل مي ‌دهند . اندازه ‌هاي داخلي اطاق‌ هاي « غار چهل‌ خانه » در ابعاد گوناگوني است . ورودي اين دخمه به شکل ذوزنقه است و در داخل آن طاقچه‌ هايي در اشکال مختلف تعبيه شده ‌است .
رودخانه شاپور از بين صخره هاي سنگي و لايه هاي شن و ماسه متراکم عبور مي کند . در دوسمت کمرکش اين صخره ها تعداد زيادي دخمه به صورت اتاقک هاي کوچک کنده شده است . دخمه هاي سمت راست رودخانه به صورت مجتمع در کنار هم قرار گرفته اند و تعداد آنها از دخمه هاي سمت چپ رودخانه بيشتر است .
به دليل ضعف نوع جنسيت سنگ کوه بر اثر عوامل طبيعي و فرسايش مثل سيل دچار تخريب شده ‌است .
کارشناسي‌ هاي مختلف نشان مي‌ دهد اين مجموعه يکي از مراکز اديان بوداگري در روزگار گذشته بوده ولي به علت اينکه اديان غير ملي مانند بودايي در ايران پيشرفتي نداشته‌ اند و اين دين در ماورالنهر ، خراسان و بلخ به طور مختصر رايج بوده احتمال صدق چنين نظري ضعيف است . اما با توجه به اشراف آن به رودخانه احتمال بيشتري وجود دارد که يکي از مراکز اديان رسمي و ملي ايران در عهد ساسانيان باشد .