حکيم قسيم بن ابراهيم بن منصور معروف بزرگمهر قائني ( بوذر جمهر قايني ) سياستمدار اديب و عارف و شاعر اواخر قرن چهارم و اوايل قرن پنجم هجري قمري است که در دربار سلطان مسعود غزنوي خدمت مي کرده است . وي به زبان فارسي و عربي سخن مي گفته و از وي اشعار و قصيده هايي به جاي مانده که قصيده بهاريه او از شهرت خاصي بر خوردار است . بوذر جمهر بعد از مرگ سلطان محمود تا زمان فروپاشي حکومت غزنويان در دربار سلطان مسعود غزنوي به سر برد و در اواخر حکومت غزنويان از غزنه که پايتخت بود به قاين آمد و پس از مدتي در گذشت . مقبره حکيم بوذر جمهر در فاصله چهار کيلومتري جنوب غربي شهر قائنات و در دامنه کوهي موسوم به کوه ابوذر ( بزرگمهر ) قرار دارد . بناي مقبره از بنا هاي قرن ششم و هفتم هجري است به فرم چليپايي و با معماريي بسيار زيبا ساخته شده است . مصالح اصلي در ساخت بنا سنگ گچ و آجر است .
درخت بنه 700 ساله اي نيز در کنار اين مقبره وجود دارد که به زيبايي اثر افزوده است .
بقعه آن چهار ايواني است و گنبد بر فراز اين ايوان ها استوار شده . نوادگان بزرگمهر ، خانواده « نوري ابوذري » هستند که هم اکنون اکثرا ساکن همين شهر مي ‌باشند . پسوند خانوادگي « ابوذري » متعلق به اين خانواده و برگرفته از نام بوذر جمهر مي ‌باشد .
بزرگان اين خانواده در حدود يکصد سال قبل به منطقه‌ اي در مجاورت قاين مهاجرت کردند که هم اکنون روستاي اکبريه در آنجا پديد آمده است . دلايل و اسناد محکمي در پيشينه تاريخي اين خانواده وجود دارد .