آرامگاه ( بقعه ) يعقوب ليث صفاري

بقعه يعقوب ليث صفاري نخستين شهريار ايراني در شرق دزفول واقع شده است .
يعقوب ليث يکي از پادشاهان ايران و از دودمان صفاري بود. صفاريان از دودمان‌ هاي ايراني بودند که فرمانروايي بخش ‌هايي از ايران را به عهده داشتند که پايتخت ايشان نيز شهر زَرَنگ بود.
يعقوب ليث صفاري زبان پارسي را نخستين بار پس از ورود اسلام به ايران دوباره به عنوان زبان رسمي ايران اعلام نمود . وي تلاش هاي بسياري براي خروج بخش هايي از ايران از دست خليفه عباسي نمود و حتي تا نزديکي بغداد نيز پيش رفت ، ولي روزگار به او امان نداد و سرانجام در سال 165 هجري قمري در شهر جندي شاپور دزفول درگذشت . در حال حاضر آرامگاه وي در جاده 12 کيلومتري دزفول شوشتر و در روستاي اسلام آباد در نزديکي محوطه باستاني جندي شاپور واقع شده است . بناي بقعه يک چهار طاقي با گنبدي مخروطي و مضرس ( دندانه دار ) سفيد رنگ در دوره سلجوقي تشکيل بافته است و جلال عمارت بقعه از دور کاملا جلوه‌گر است . ايوان بزرگ شمالي بقعه وي مربوط به دوره ي تيموري بوده که در دوره قاجاريه به اين ايوان بسته شده و در اصلي بنا در آن تعبيه شده است . گنبد اصلي بقعه به صورت دو پوسته و الهام گرفته از شکل تنه تنه نخل مي باشد . در اطراف بقعه ، قبرستان وسيعي است که در آن وجود سنگ قبر هاي قديمي ، نشانگر تاريخ کهن اين بنا مي‌ باشد.

اين بناي با شکوه به دليل اهميت تاريخي و فرهنگي به شماره 2550 در فهرست آثار ملي ايران به ثبت رسيده است و يکي از جاذبه هاي ارزشمند تاريخي دزفول و خوزستان به شمار مي رود .