قلعه سلاسل در شمال شهر شوشتر و بر پهنه اي از سنگ بنياد نهاده شده و بلند ترين ارتفاعات اين شهر سنگي را فرا گرفته است از شمال به رودخانه مافاريان و از جنوب به زمين ورزشي و از شرق به سازمان آب و از غرب به رودخانه شطيط ( شط کوچک ) محدود مي گردد .
محدوده قديمي اين قلعه باستاني از جانب شمال و غرب محدوده فعلي است ولي از جانب جنوب و شرق خندقي آن را احاطه مي کرده که هنوز مقداري از آثار آن باقي مانده است . اين دژ قديمي با حصار باستاني شهر شوشتر که آثار آن در غرب و جنوب غربي خندق باشد و رئدخانه هاي شطيط و گرگر که از عوامل مهم پايداري شهر و حفظ موقعيت نظامي آن بشمار مي رود همچون نقطه عطف و قلب اين شهرباستاني محسوب مي گردد .
دو مجراي آبرساني فعلي و شمالي قلعه سلاسل و هم سطح رود مافاريان قرار دارد بر روي مجراي شرق سازمان آب تأسيساتي ايجاد کرده است . ولي مجراي ديگر بصورت اوليه باقي است . آب اين دو مجراي آبرساني در زير قلعه سلاسل يکي شده و بوسيله مجراي مشترکي به نهرداريان مي ريزد .
جهت رسيدن به نهر داريان دو رديف پلکان ساخته اند . پلکان اول با 8 پله به عرض 90/1 متر، در نتيجه اختلاف  ارتفاع سطح قلعه سلاسل ايجاد شده است .
اين پلکان در سنگ کنده شده است . پس از اين پلکان سطح نسبتاً وسيعي ديده مي شود که آن را مي توان پاگرد پلکان اول بحساب آورد . در سمت راست پلکان اول و بفاصله تقريبي دو متر پلکان دوم ديده مي شود که نسبت به پلکان اول تيزتر و ارتفاع هر پله بلند تر است . اين پله ها را در دوره هاي بعد تعمير کرده اند . پلکان نامبرده به محوطه سربازي منتهي مي گردد . که نهر داريان از آنجا شروع مي گردد . آبخور اوليه نهر داريان در اين محل قرار دارد و مي توان چگونگي و نتيجه اقدامات بعدي را که منجر به مسدود شدن اين قسمت گرديده است دريافت . در اين محوطه بر کنار نهرداريان حوض سنگي کوچکي ديده مي شود که در مواقع طغيان رود داريان، آب در آن جمع مي گردد و در غير اينصورت آن را با دست پر مي کنند . روبروي اين حوض تونلي است که به شواداني ( شبستان ) با ديوار هاي صاف دست ساز منتهي مي گردد و انتهاي آن بصورت نمادي مسدود ديده مي شود .
در جبهه شمالي دوم پلکان ديگري ديده مي شود که مستقيماً به حاشيه رود خانه مافاريان مي رسد و ديواري به قطر 70 cm محوطه سرباز را از اين پلکان جدا مي سازد .
ايجاد شبستان بزرگ بر کنار نهر قديمي و در زير کف قلعه و در دل صخره در فصل تابستان موجب مي گردد اختلاف درجه اي در حدود 20 درجه پديد آيد . و مي توان پنداشت که شوادانهاي موجود در شهر شوشتر الهامي از اين پديده باستاني باشد .
در زير قلعه سلاسل در ضلع شمال و غربي و بر حاشيه شطيط نمونه اينگونه فضاها بسيار است و هم اکنون در فصل تابستان از آنها استفاده مي گردد و ساختن آنها در دوره هاي مختلف انجام گرفته است . و همه آنها در اختيار ساکنين قلعه بوده و ايجاد خندق در جبهه جنوبي قلعه سلاسل دسترسي به آنها را براي عموم غير ممکن مي ساخته  است . در ساخت اين فضا ها تا آنجا که ممکن بوده از سنگ طبيعي استفاده کرده اند و جاهائي که غير منظم بوده است ايجاد ديوار هاي الحاقي آنها را به طرح هندسي در آورده اند . سقف اين فضا را سنگ کوه تشکيل مي دهد و هر کجا که سنگ در اثر آب باران سوراخ شده و يا بيم ريزش مي رفته است بوسيله طاق هاي آجري گهواره اي و دور چين آن را پوشانده يا تقويت کرده اند .
نهر هاي آب و اطاق هاي موجود در زير قلعه و در دو سوي شمالي و غربي قلعه سلاسل چنان ارزشي به اين قلعه باستاني داده است که برقدرت و اهميت آن بسيار مي افزايد .
 در تواريخ و تذکره ها نوشته اند که جلوي قلعه سلاسل ميدان هاي وسيع بوده که حتي در مواقع ضرورت انعام و مواشي اهل قراي نزديک را در آنجا جاي مي داده اند .
در بررسي در سطح قلعه مي توان آنچه را که به آن اشاره شده ديد . هنوز آثار حوض ها و اطاق ها و شبستان ها و حصار آن پا بر جاست .
در بررسي اين قلعه شبستان ( شوادان ) با پلکان هاي متعدد مشاهده مي شد که هنوز سالم مانده حتي نورگير هاي ان قابل استفاده و با پاک کردن آوار و تعمير آن ديده باز ديد کنندگان بدرون آن که در حدود 20 متري عمق زمين کنده شده است خيره مي گردد . بر حاشيه مافاريان هنوز آثار پنجره ها و در ها پا برجاست . آثار اطاق هاي کوچک در رديفهاي منظم چگونگي سربازخانه اي را به نظر مي آورد . کف پوش حياط آن پديدار است . چند اطاق آن با اينکه از خاک پر شده هنوز پا برجاست .
در شمال قلعه سلاسل جهت دسترسي به آب داريان پلکان سرپوشيده اي درون سنگ کنده اند که به يکي از مجرا هاي آبرساني نهر داريان مربوط مي شود . از طريق اين پلکان آب مصرفي قلعه در مواقع ضروري تأمين مي شده است .
آثاري که در سطح آزاد قلعه سلاسل باقي مانده همگي به دوران اسلام تعلق دارد . و از دوره ساساني فقط ديوار هاي شمالي قلعه را مي توان به حساب آورد . ديوار هاي نامبرده بر حاشيه مافاريان ديده مي شود .
قلعه سلاسل بارها رو به ويراني نهاده و تعمير شده است . يکبار به دست فتحعلي خان پسر واخشتوخان در قرن 11 هجري و دفعه ديگر در سال 1237 بدست محمد علي ميرزاي دولتشاهي بار ديگر به امر نظام السلطنه حسينقلي خان مافي در 1307 مرمت کامل شده است . در دهه 40 باقيمانده قلعه را ويران کرده اند و از مصالح آن در قسمت غربي قلعه ساختمان ادارات دارائي قند و شکر و غله و دخانيات احداث گرديد که اين ويراني بزرگترين صدمه را به آثار باقيمانده زد و سبب شد که فقط قسمت هائي از طبقه اول بناها باقي بماند .
متون تاريخي از وجود آن در زمان هخامنشيان حکايت مي‌کنند و قلعه تا حدود ?? سال پيش آباد بوده‌است . اين قلعه بجز نقش دفاعي که از شهر شوشتر داشته‌است، مرکز کنترل نهر داريون و همچنين محل استقرار والي خوزستان مي‌بوده . باوجود تخريب قسمت عمده اين قلعه، بخش ‌هاي باقيمانده چشمگير و بسيار ديدني هستند . مادام ژان ديولافوآ باستان شناس معروف اعزامي دولت فرانسه در سال ????م در باره قلعه مي ‌گويد : « قلعه سلاسل اقامتگاه رسمي والي خوزستان است، و در روي کوهي که مانند فلات کوچکي است قرار دارد . در پاي اين کوه هم يکي از شعب کارون که شطيط نام دارد عبور مي‌کند، و ساختمان ها و استحکاماتي که از عهد ساسانيان باقي مانده‌ اند آن را از طرف شهر قابل دفاع مي ‌سازند . »