گردکوه دامغان که به نام گنبدان دژ نيز معروف است ، دژيست در البرز کوه که اسفنديار پهلوان روئين تن ايراني ، مدتي به فرمان پدرش گشتاسب در آنجا زنداني بود ، قلعه اي عجيب و جالبي است که در 18 کيلومتري غرب دامغان و در نزديکي روستاي قدرت آباد واقع شده است . فاصله اين قلعه تا روستا 8 کيلومتر مي باشد و در بين کوهستاني صعب ‌العبور واقع شده است .
کوهي که قلعه گردکوه بر آن بنا شده درست به شکل گنبد است و احتمالاً به همين خاطر آن را بدين نام ناميده اند . ارتفاع تقريبي اين کوه هزار متر و طول آن در حدود 0/5 کيلومتر است . از لحاظ موقعيت طبيعي يکي از قديمي‌ ترين پناهگاه هايي است که در دوره هاي مختلف تاريخي مورد استفاده اقوام مختلف قرار گرفته و از قديم اهميت به خصوصي داشته است .
قلعه گردکوه يکي از مهم ترين پناهگاه هاي مستحکم و غيرقابل تسخير فرقه اسماعيليه در ايران بوده است ، به زماني که حسن صباح و فدائيان بي باکش با کارد هاي زهر آلودشان ، وحشت به جان تمامي حکام و فئودال هاي سلجوقي انداخته بودند . در آن دوره فردي به نام رئيس مظفر حاکم دامغان بود ، وي دعوت حسن صباح را پذيرفت و از آنجا که فرد ثروتمندي بود ، قلعه الموت را به مبلغ سه هزار دينارخريد و به حسن صباح داد ، او قلعه گردکوه را کانون تبليغ فرقه اسماعيليه کرد و هيچ کمکي را از آنها دريغ نمي داشت ، به گونه اي که وقتي قلعه الموت ( درسال 500 ه.ق. ) به وسيله ارتش سلجوقي محاصره شد ، حسن صباح ، کودکان و فرزندان خود را به گردکوه نزد رئيس مظفر فرستاد تا از آنها مراقبت کند . با ظهور فتنه شوم مغول ، بسياري از دژ هاي اسماعيليان ، به خاطر خيانت خورشاه ( آخرين حاکم اسماعيليه ) يکي پس از ديگري فرو ريختند ، ولي اسماعيليانِ گردکوه ، تسليم مغولان نشدند و مدت بيست سال مردانه در برابر لشکر مغول ايستادند ، تا اينکه در زمان آباقاخان ، اين دژ سقوط کرد و تمامي ساکنان آن کشته شدند و دژ کاملا ويران گرديد ( اين دژ حدود دويست سال در تصرف اسماعيليه بود و آخرين قلعه اي بود که سقوط کرد ) . پس از سقوط اسماعيليه گرد کوه به دست حکام مغول افتاد ، در سنه ( 786 ه.ق.) فردي به نام امير ولي در يک درگيري با سپاه تيمور لنگ ، گرد کوه را از تيموريان گرفت و جزو قلمرو خود قرار داد ، ولي اندکي بعد در استرآباد از لشکر تيمور شکست خورد و زن و فرزندانش را به گردکوه آورده و خود فرار کرد ، از سنه ( 800 ه.ق. ) به بعد قلعه رو به ويراني نهاده و اهميت خود را از دست داد .
در سمت مشرق گردکوه نشانه ساختمان مستحکمي با سه آب انبار معتبر به طول 27 - 21 - 20 و عرض 8 - 5/4 - 4 متر به جامانده است که گودي آن به علت اين که به مرور پر شده دقيقاً معلوم نيست . سه آب انبار مسقف مي باشد که در قسمت جنوبي دژ واقع شده و هر سه به هم راه دارند و آب آنها از چشمه پيخار ، به وسيله جويي که قبلاً وجود داشته تامين مي شده است .
چند عمارت در نقاط مختلف کوه به منظور ديده باني ساخته شده بود و حوض ‌هايي در کنار آن ها درست کرده بودند . تمام اين ساختمان ها به غير از يک ساختمان ، همه از سنگ و ساروج بنا شده و کوه را به صورت قلعه پابرجايي درآورده است . راه صعود به اين کوه از سمت مشرق بوده و پيوسته زيرنظر ديده بانان قلعه قرار داشته است . در گردکوه کليه وسايل زندگاني براي عده نسبتاً زياد در مدت زيادي فراهم بوده و قطعه ‌هاي سنگ آسياي دستي و شکسته‌ هاي ظروف سفالي و ساير چيز ها که اکنون در آن جا مشاهده مي‌ شود ، مؤيد اين مطلب است .

ببردندش از پيش فرخ پدر
سوي گنبدان دژ پر از خاک سر

بدان دژش بردند بر کوهسار
ستون آوريدند از آهن چهار ( فردوسي )