آتشکده کرکويه با کرکوشاه ، اين آثار و همچنين آثار تخته پل در ميان کنگي شهرستان زابل ، در غرب روستاي خمک و هشت کيلومتري تپه منطقه شهرستان و در ميان زمين هاي باتلاقي سيستان و نزديک مرز ايران با افغانستان قرار دارد . تخته پل ، پل آجري بوده است که به نوشته استخري ، راه زرنک ( سيستان ) و هرات را به هم متصل مي ‌کرده است .
کرکوشاه يا کرکويه ، عبارت است از بقاياي يک آتشکده مربوط به دوران هخامنشي ، که شامل يک ديوار خشتي – چينه ‌اي از يک برج دفاعي شهر باستاني است . اين آثار شامل تعدادي از بناه ‌هاي بزرگ و کوچک است . اين بخش داراي تالاري به طول ?? متر و عرض ?/? متر است .
کرکويه توسط نويسندگان دوران اسلامي در کتب قديمي تشريح شده است . استخري کرکويه را نخستين راهي مي‌ داند که سيستان را به هرات متصل مي‌ کند و بنا به گفته همين جغرافي نويس کرکويه در سه فرسنگي زرنج يا زرنک ( سيستان ) واقع شده است .
ياقوت حموي نيزدر باره آتشکده کرکويه نوشته است شهري از سيستان بوده و آتشکده ‌اي که نزد زرتشتيان محترم شمرده مي‌ شد در آنجا قرا داشت .
آتش کرکويه را به کيخسرو نسبت داده اند و کرکويه تا سده هفتم هجري آبادان بوده است . بر اساس توصيفات مورخان دوران اسلامي ، اين بنا داراي دو قبه بزرگ و بر هر قبه شاخي چون شاخ گاوي بزرگ ساخته بودند و آتشگاه در زيرآن دو قبه قرار داشت .
اين آتشکده تا قرن 17 هجري که قزويني آن را وصف کرده است بسيار خرم و زيبا بوده است  ساخت آن به روزگار کيخسرو باز مي گردد که بسيار کهن است .